About me
Monika Cichoszewska
ambrotypes@@@monikacichoszewska.com
Warsztat fotograficzny doskonaliła poprzez udział w wielu kursach i warsztatach związanych z techniką portretu, aktu czy technikami szlachetnymi. W ostatnich latach posługuje się niemal wyłącznie tradycyjnymi aparatami fotograficznymi. Szczególne miejsce w sferze jej zainteresowań zajmuje technika mokrego kolodionu i techniki tradycyjne. Pracuje na wielkim i średnim formacie. Na aparatach takich jak Globica 18x24, Mentor Panorama 18x24, Kodak View Camera 6x8”, Glaflex 4x5”. Kolekcjonuje aparaty tradycyjne oraz zdjęcia z XIX w., w tym szczególnie interesują ją dagerotypy, ambrotypy i ferrotypy.
W technikach tradycyjnych, wykonuje pozytywowe i negatywowe Ambrotypy na szklanych płytach , odbitki albuminowe i solne, cyjanotypię, stykowe odbitki barytowe, żelatynowo-srebrowe z ambrotypów, czy odbitki żelatynowo-srebrowe z negatywów, polaroidy wielkoformatowe 4x5”. Eksperymentuje z suchą płytą kolodionową, emulsją srebrową oraz z innymi technikami szlachetnymi. Wszystkie jej prace powstają we własnych ciemniach fotograficznych stacjonarnych jak i przenośnej.
Fascynują ją efekty, jakie można uzyskać, przy zastosowaniu naturalnego, dziennego światła. Jego wpływ na otoczenie, i samych fotografowanych w plenerze ludzi. Gra świateł. Natura - ze względu na pierwotne osadzenie człowieka w świecie żywiołów.
Technika mokrego kolodionu jest dla niej medium przekazu artystycznego. Poszukuje dla niej współczesnych form wyrazu. Wartością tej techniki jest niepowtarzalność, jednostkowość. Niesie ona wprawdzie wiele ograniczeń, ale artysta znając i ucząc się je wykorzystywać, może przekraczać kolejne bariery oraz eksperymentować z nimi. Pociągającym jest fakt, że rezultat końcowy projektu wykonywanego w tej technice, za każdym razem obarczony jest pewną dozą niewiadomej. Na uzyskany efekt składają się bowiem zarówno działania artysty, warunki termiczne, jak i procesy chemiczne zachodzące w jego trakcie.
Realizacja projektu zyskuje w ten sposób subiektywnie zwielokrotnioną wartość artystyczną oraz implikacje osobiste i emocjonalne, gdyż każde zdjęcie jest jednostkowe, niemożliwe do powtórzenia. To właśnie skłoniło autorkę do wyboru tej techniki oraz do wykonywania jej własnoręcznie. Dzięki czemu, jak mówi – „jesteśmy twórcami od samego początku do jego końca i tylko my oraz alchemia mamy wpływ na ostateczny wygląd zdjęcia, na wszystkie jego aspekty, niedoskonałości i jego wymiar.” Autorka wykorzystuje długi czas naświetlania w celu uplastycznienia zdjęcia, zarejestrowania tego co nieuchwytne, procesu myślowego, upływu czasu, zjawiska wiatru.
Monika Cichoszewska realizuje obecnie realizuje kilka cyklów aktowych zatytułowanych: „ Pragnienia” inspirowanych, tym co dla ludzi najważniejsze, lecz często ukryte.
naturą -”Współistnienie”. Przy czym, w tym ostatnim najważniejsza jest relacja człowieka z naturą. Oba cykle wzajemnie się przenikają się. Autorka pracuje także nad stylizacjami „Future” oraz tworzy projekt Mosty Wrocławia w odbiciach lustrzanych.
Wystawy:
W 2017 roku została laureatką międzynarodowego konkursu fotograficznego DEBUTS 2017
(Doc! Photo Magazine), nagrodzone wówczas prace zostały opublikowane drukiem w albumie, prezentowano je na wielu wystawach promujących oraz na prestiżowej wystawie laureatów konkursu w Lille (Francja) w Galerii Maison de la Photographie .
Również w 2017 roku, prace fotografki były eksponowane na wystawie indywidualnej pt „Pragnienia” w Galerii StrefaArt w Żorach towarzyszącej Foto-festiwalowi Plener Żory. W ramach Foto-festiwalu Plener Żory został zorganizowany warsztat mokrego kolodionu, podczas którego powstało zdjęcie grupowe mieszkańców Żor- przekazane do zasobów Muzeum w Żorach.
Kolejna wystawa indywidualna autorki odbyła się u schyłku 2017r. w Galerii Oko we Wrocławiu.
W 2017 roku została laureatką w międzynarodowego konkursu Portret Prawdziwy 2017 w Nowym Tomyślu, a w 2018 prezentowała swoją pracę w Strefa Sztuki, Targi Film Foto Video, Łódź 2018.
Uczestniczyła również udział w wystawach:
Galeria 13, Kobiety Fotografki 2017
Galeria Ami „Tribute to..” 2018,
Living Image 2018 Exhibition" Philadelphia USA,
Wystawa kolektywna Korzenie Galeria Centralne Oko 2018 , Muzeum Fotografii w Bydgoszczy
Festiwal Fotografii w Technikach Dawnych i Alternatywnych , Zabrze, 2019
Light Sensitive 2019 Exhibiotion, Art Intersection Galery, USA, Gilbert, AZ
Została zaproszona do wzięcia udziału w reportażu TVN dotyczącego działalności artystycznej modela Dawida Hemke, podczas którego wykonała serię zdjęć kolodionowych i polaroidowych za które otrzymała 1 miejsce w międzynarodowym konkursie Fine Art Photography Awards 4 th 2017 , w kategorii Fashion oraz Silver w TIFA w Tokyo International Foto Awards 2018.
Fotografie kolodionowe spotkały się z uznaniem zarówno odbiorców jak i jurorów.
Zostały uhonorowane w licznych konkursach fotograficznych:
1 miejsce w konkursie Nature: Trees, Neutral Density Awards 2017
1 miejsce w konkursie w kategorii People: Family, Neutral Density Awards 2017
1 miejsce w konkursie w kategorii Fashion Art Photography Awards 4 th 2017
1 miejsce w konkursie w kategorii Fine Art-Other, MOSCOW INTERNATIONAL FOTO AWARDS 2018
Silver w konkursie TIFA w katergorii Advertising / Fashion TOKYO Foto Awards 2018
2 miejsce w kategorii Fashion / Beauty, Neutral Density Awards 2017
2 miejsce /Silver w kategorii Advertising / Beauty TIFA Tokyo International Foto Awards 2017
2 miejsce AKT ArtLimited 2017
3 miejsce w kategorii AKT Fine Art Photography Awards 2016/17
3 miejsce w kategorii People-Family, MOSCOW INTERNATIONAL FOTO AWARDS 2018
Bronze w kategorii Beauty TIFA TOKYO International Foto Awards 2017
Honorable Mention w kategorii Portfolio-Fine Art MOSCOW INTERNATIONAL FOTO AWARDS 2018
Honorable Mention Tokyo International Foto Awards 2017
2 Honorable Mention AKT Fine Art Photography Awards 2016/17,
2 Honorable Mention Portret Fine Art Photography Awards 2016/17
2 Honorable Mention , Portret, Black&White Spider Awards 2017
2 Honorable Mention w kategoriiNude: Nature, Monochrome Awards 2017
Honorable Mention Tokyo International Foto Awards 2017
2 Honorable Mention AKT Fine Art Photography Awards 2016/17,
2 Honorable Mention Portret Fine Art Photography Awards 2016/17
2 Honorable Mention , Portret, Black&White Spider Awards 2017
2 Honorable Mention w kategorii Nude: Nature, Monochrome Awards 2017
Inne publikacje:
Inspiracje, Szeroki Kard 2017
wersja papierowa Shots Magazine, Summer 2017, USA
Modellenland, Winer of the month, 11.2017
Publication in the Monochrome Awards Annual Book 2017
Od 2017 r Juror na Artlimited.art
Deklaracja artystyczna
Parafrazując Halinę Poświatowską -”Moje zdjęcia są tylko drogowskazem, który powiedzie cię odbiorco w znajomym kierunku. Daj rękę,(..) pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze." Czuję, że – „jestem ochrypłym głosem milczącym głucho, nade mną dni o wielkich pustych skrzydłach mijają.” Dostrzegając piękno w nieuchronnym przemijaniu chwili, próbuję te chwile, sceny, kadry z życia i opowieści o jakże trudnych relacjach między ludzkich zatrzymać.
Moje akty pozbawione są ładunku erotycznego. Nie epatuję nagością. Ona nie absorbuje całej uwagi widza. Jest jedynie środkiem wyrazu, drogą, sposobem na ukazanie trudnych relacji między kobietą a mężczyzną. Próbą zrozumienia odwiecznych antagonizmów, emocji i sił, które jak yin i yang – są pierwotnie przeciwne, a jednocześnie uzupełniają się. Emocji, które wynikają z przypisanych nam ról, kontekstów społecznych i kulturowych, i o których udaje się nam zapomnieć jedynie czasem i to tylko na chwilę w krótkich momentach miłosnych uniesień, namiętności.
Niewinna nagość jest metaforą zaufania do drugiej osoby, symbolem odsłonięcia się przed nią. Jednocześnie jeszcze dobitniej obrazuje naszą bezsilność i bezbronność wobec czasu i przemijania. Jesteśmy „jak liście, które drżą trącane dźwiękiem wiatru” i nigdy nie wiemy, kiedy zostaną przez ten wiatr strącone. Nagość jest demokratyczna, nadzy tracimy swój status społeczny, przynależność kulturową. Tylko nadzy jesteśmy sobie równi.
Wykonuję Ambrotypy na szklanych płytach. Ponieważ pociąga mnie w tej technice malarskość oraz niewiadoma wynikająca ze specyfiki z procesu, który ma wartość osobistą i jednocześnie pozwala na subiektywnie zwielokrotnioną wartość artystyczną. Tylko ja i alchemia mamy wpływ na ostateczny wygląd zdjęcia, na wszystkie jego aspekty, niedoskonałości i wydźwięk.
Nie bez znaczenia ma obrazowanie za pomocą aparatu wielkoformatowego, gdyż obraz rzeczywistości pojawiający się na matówce odwrócony o 180 stopni, będący też odbiciem lustrzanym rzeczywistości jest niezwykle piękny i świetlisty. Obraz ten jest dla mnie subiektywnie obrazem skończonym. By go zatrzymać, rejestruję go na materiale światłoczułym-kolodionowym, gdyż on dzięki swojej specyfice najbardziej przybliża mnie do tego pierwotnego obrazu widzianego na matówce.
Wykorzystuję długi czas naświetlania w celu uplastycznienia zdjęcia, zarejestrowania tego co nieuchwytne, procesu myślowego, upływu czasu, zjawiska wiatru. Tak pojmowanemu procesu twórczemu towarzyszy konieczna retardacja: - „Wszystko wtedy zwalnia. W tym, tak krótkim mogłoby się wydawać czasie, dzieje się coś, czego inaczej nie dałoby się uchwycić. Przez otwór obiektywu dociera do nas światło. Ma wystarczająco dużo czasu, by oświetlić każdy nasz zakamarek, a i my mamy czas, by się z nim oswoić. Powstaje obraz, na którym my – jacyś inni... niewidzialni-widzialni... przez światło.”
„ ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, a ty pozwalasz mu przepływać przez palce i nie chcesz schwytać czasu” – tylko tak potrafię zatrzymać czas. Uratować bohaterów moich zdjęć przed śmiercią wynikającą z przemijania. Ulotność chwili warunkuje jej niepowtarzalność, unikalny charakter i piękno. Jak mówi Szymborska – „Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Swoją fotografią mam szansę uratować te chwile, zatrzymać na kliszy, w wyrazie oczu, w miękkim geście ręki, w czułości zespolonych w miłosnej ekstazie ciał.
W swojej twórczości świadomie i wyraźnie nawiązuję do natury, by uświadomić odbiorcy jak silnie jesteśmy z nią związani i jak bardzo zależymy od niej. W sensie metaforycznym i dosłownym. W moim odczuciu istnieje pewien rodzaj symbiozy między człowiekiem a naturą, człowiek mimo postępu technicznego i zaawansowanej cywilizacji, nadal nie jest oderwany od natury. Ona wciąż jest jego częścią, dopełnieniem i balastem jednocześnie. Tak jak ciało jest balastem dla duszy.
Dostrzegam piękno w niedoskonałości, ułomności Ciało przedstawione w taki sposób zawsze jest doskonałe, choć nie idealne. Rozumiem, że natura narzuca nam rytm czasu, pór roku i przemijania właśnie. Przemijania pojmowanego, jako następstwo pór roku, cyklu życia i śmierci, czasu narodzin, dojrzewania, czasu miłości, itd. Z pełną świadomością rezygnuję z koloru, by nie zaburzać przekazu. Czerń i biel w połączeniu ze światłocieniem, w moim odczuciu najdobitniej budują atmosferę cichej nostalgii, przepojonej spokojem i pogodzeniem z nieuniknioną tajemnicą odchodzenia.
Read Moreambrotypes@@@monikacichoszewska.com
Warsztat fotograficzny doskonaliła poprzez udział w wielu kursach i warsztatach związanych z techniką portretu, aktu czy technikami szlachetnymi. W ostatnich latach posługuje się niemal wyłącznie tradycyjnymi aparatami fotograficznymi. Szczególne miejsce w sferze jej zainteresowań zajmuje technika mokrego kolodionu i techniki tradycyjne. Pracuje na wielkim i średnim formacie. Na aparatach takich jak Globica 18x24, Mentor Panorama 18x24, Kodak View Camera 6x8”, Glaflex 4x5”. Kolekcjonuje aparaty tradycyjne oraz zdjęcia z XIX w., w tym szczególnie interesują ją dagerotypy, ambrotypy i ferrotypy.
W technikach tradycyjnych, wykonuje pozytywowe i negatywowe Ambrotypy na szklanych płytach , odbitki albuminowe i solne, cyjanotypię, stykowe odbitki barytowe, żelatynowo-srebrowe z ambrotypów, czy odbitki żelatynowo-srebrowe z negatywów, polaroidy wielkoformatowe 4x5”. Eksperymentuje z suchą płytą kolodionową, emulsją srebrową oraz z innymi technikami szlachetnymi. Wszystkie jej prace powstają we własnych ciemniach fotograficznych stacjonarnych jak i przenośnej.
Fascynują ją efekty, jakie można uzyskać, przy zastosowaniu naturalnego, dziennego światła. Jego wpływ na otoczenie, i samych fotografowanych w plenerze ludzi. Gra świateł. Natura - ze względu na pierwotne osadzenie człowieka w świecie żywiołów.
Technika mokrego kolodionu jest dla niej medium przekazu artystycznego. Poszukuje dla niej współczesnych form wyrazu. Wartością tej techniki jest niepowtarzalność, jednostkowość. Niesie ona wprawdzie wiele ograniczeń, ale artysta znając i ucząc się je wykorzystywać, może przekraczać kolejne bariery oraz eksperymentować z nimi. Pociągającym jest fakt, że rezultat końcowy projektu wykonywanego w tej technice, za każdym razem obarczony jest pewną dozą niewiadomej. Na uzyskany efekt składają się bowiem zarówno działania artysty, warunki termiczne, jak i procesy chemiczne zachodzące w jego trakcie.
Realizacja projektu zyskuje w ten sposób subiektywnie zwielokrotnioną wartość artystyczną oraz implikacje osobiste i emocjonalne, gdyż każde zdjęcie jest jednostkowe, niemożliwe do powtórzenia. To właśnie skłoniło autorkę do wyboru tej techniki oraz do wykonywania jej własnoręcznie. Dzięki czemu, jak mówi – „jesteśmy twórcami od samego początku do jego końca i tylko my oraz alchemia mamy wpływ na ostateczny wygląd zdjęcia, na wszystkie jego aspekty, niedoskonałości i jego wymiar.” Autorka wykorzystuje długi czas naświetlania w celu uplastycznienia zdjęcia, zarejestrowania tego co nieuchwytne, procesu myślowego, upływu czasu, zjawiska wiatru.
Monika Cichoszewska realizuje obecnie realizuje kilka cyklów aktowych zatytułowanych: „ Pragnienia” inspirowanych, tym co dla ludzi najważniejsze, lecz często ukryte.
naturą -”Współistnienie”. Przy czym, w tym ostatnim najważniejsza jest relacja człowieka z naturą. Oba cykle wzajemnie się przenikają się. Autorka pracuje także nad stylizacjami „Future” oraz tworzy projekt Mosty Wrocławia w odbiciach lustrzanych.
Wystawy:
W 2017 roku została laureatką międzynarodowego konkursu fotograficznego DEBUTS 2017
(Doc! Photo Magazine), nagrodzone wówczas prace zostały opublikowane drukiem w albumie, prezentowano je na wielu wystawach promujących oraz na prestiżowej wystawie laureatów konkursu w Lille (Francja) w Galerii Maison de la Photographie .
Również w 2017 roku, prace fotografki były eksponowane na wystawie indywidualnej pt „Pragnienia” w Galerii StrefaArt w Żorach towarzyszącej Foto-festiwalowi Plener Żory. W ramach Foto-festiwalu Plener Żory został zorganizowany warsztat mokrego kolodionu, podczas którego powstało zdjęcie grupowe mieszkańców Żor- przekazane do zasobów Muzeum w Żorach.
Kolejna wystawa indywidualna autorki odbyła się u schyłku 2017r. w Galerii Oko we Wrocławiu.
W 2017 roku została laureatką w międzynarodowego konkursu Portret Prawdziwy 2017 w Nowym Tomyślu, a w 2018 prezentowała swoją pracę w Strefa Sztuki, Targi Film Foto Video, Łódź 2018.
Uczestniczyła również udział w wystawach:
Galeria 13, Kobiety Fotografki 2017
Galeria Ami „Tribute to..” 2018,
Living Image 2018 Exhibition" Philadelphia USA,
Wystawa kolektywna Korzenie Galeria Centralne Oko 2018 , Muzeum Fotografii w Bydgoszczy
Festiwal Fotografii w Technikach Dawnych i Alternatywnych , Zabrze, 2019
Light Sensitive 2019 Exhibiotion, Art Intersection Galery, USA, Gilbert, AZ
Została zaproszona do wzięcia udziału w reportażu TVN dotyczącego działalności artystycznej modela Dawida Hemke, podczas którego wykonała serię zdjęć kolodionowych i polaroidowych za które otrzymała 1 miejsce w międzynarodowym konkursie Fine Art Photography Awards 4 th 2017 , w kategorii Fashion oraz Silver w TIFA w Tokyo International Foto Awards 2018.
Fotografie kolodionowe spotkały się z uznaniem zarówno odbiorców jak i jurorów.
Zostały uhonorowane w licznych konkursach fotograficznych:
1 miejsce w konkursie Nature: Trees, Neutral Density Awards 2017
1 miejsce w konkursie w kategorii People: Family, Neutral Density Awards 2017
1 miejsce w konkursie w kategorii Fashion Art Photography Awards 4 th 2017
1 miejsce w konkursie w kategorii Fine Art-Other, MOSCOW INTERNATIONAL FOTO AWARDS 2018
Silver w konkursie TIFA w katergorii Advertising / Fashion TOKYO Foto Awards 2018
2 miejsce w kategorii Fashion / Beauty, Neutral Density Awards 2017
2 miejsce /Silver w kategorii Advertising / Beauty TIFA Tokyo International Foto Awards 2017
2 miejsce AKT ArtLimited 2017
3 miejsce w kategorii AKT Fine Art Photography Awards 2016/17
3 miejsce w kategorii People-Family, MOSCOW INTERNATIONAL FOTO AWARDS 2018
Bronze w kategorii Beauty TIFA TOKYO International Foto Awards 2017
Honorable Mention w kategorii Portfolio-Fine Art MOSCOW INTERNATIONAL FOTO AWARDS 2018
Honorable Mention Tokyo International Foto Awards 2017
2 Honorable Mention AKT Fine Art Photography Awards 2016/17,
2 Honorable Mention Portret Fine Art Photography Awards 2016/17
2 Honorable Mention , Portret, Black&White Spider Awards 2017
2 Honorable Mention w kategoriiNude: Nature, Monochrome Awards 2017
Honorable Mention Tokyo International Foto Awards 2017
2 Honorable Mention AKT Fine Art Photography Awards 2016/17,
2 Honorable Mention Portret Fine Art Photography Awards 2016/17
2 Honorable Mention , Portret, Black&White Spider Awards 2017
2 Honorable Mention w kategorii Nude: Nature, Monochrome Awards 2017
Inne publikacje:
Inspiracje, Szeroki Kard 2017
wersja papierowa Shots Magazine, Summer 2017, USA
Modellenland, Winer of the month, 11.2017
Publication in the Monochrome Awards Annual Book 2017
Od 2017 r Juror na Artlimited.art
Deklaracja artystyczna
Parafrazując Halinę Poświatowską -”Moje zdjęcia są tylko drogowskazem, który powiedzie cię odbiorco w znajomym kierunku. Daj rękę,(..) pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze." Czuję, że – „jestem ochrypłym głosem milczącym głucho, nade mną dni o wielkich pustych skrzydłach mijają.” Dostrzegając piękno w nieuchronnym przemijaniu chwili, próbuję te chwile, sceny, kadry z życia i opowieści o jakże trudnych relacjach między ludzkich zatrzymać.
Moje akty pozbawione są ładunku erotycznego. Nie epatuję nagością. Ona nie absorbuje całej uwagi widza. Jest jedynie środkiem wyrazu, drogą, sposobem na ukazanie trudnych relacji między kobietą a mężczyzną. Próbą zrozumienia odwiecznych antagonizmów, emocji i sił, które jak yin i yang – są pierwotnie przeciwne, a jednocześnie uzupełniają się. Emocji, które wynikają z przypisanych nam ról, kontekstów społecznych i kulturowych, i o których udaje się nam zapomnieć jedynie czasem i to tylko na chwilę w krótkich momentach miłosnych uniesień, namiętności.
Niewinna nagość jest metaforą zaufania do drugiej osoby, symbolem odsłonięcia się przed nią. Jednocześnie jeszcze dobitniej obrazuje naszą bezsilność i bezbronność wobec czasu i przemijania. Jesteśmy „jak liście, które drżą trącane dźwiękiem wiatru” i nigdy nie wiemy, kiedy zostaną przez ten wiatr strącone. Nagość jest demokratyczna, nadzy tracimy swój status społeczny, przynależność kulturową. Tylko nadzy jesteśmy sobie równi.
Wykonuję Ambrotypy na szklanych płytach. Ponieważ pociąga mnie w tej technice malarskość oraz niewiadoma wynikająca ze specyfiki z procesu, który ma wartość osobistą i jednocześnie pozwala na subiektywnie zwielokrotnioną wartość artystyczną. Tylko ja i alchemia mamy wpływ na ostateczny wygląd zdjęcia, na wszystkie jego aspekty, niedoskonałości i wydźwięk.
Nie bez znaczenia ma obrazowanie za pomocą aparatu wielkoformatowego, gdyż obraz rzeczywistości pojawiający się na matówce odwrócony o 180 stopni, będący też odbiciem lustrzanym rzeczywistości jest niezwykle piękny i świetlisty. Obraz ten jest dla mnie subiektywnie obrazem skończonym. By go zatrzymać, rejestruję go na materiale światłoczułym-kolodionowym, gdyż on dzięki swojej specyfice najbardziej przybliża mnie do tego pierwotnego obrazu widzianego na matówce.
Wykorzystuję długi czas naświetlania w celu uplastycznienia zdjęcia, zarejestrowania tego co nieuchwytne, procesu myślowego, upływu czasu, zjawiska wiatru. Tak pojmowanemu procesu twórczemu towarzyszy konieczna retardacja: - „Wszystko wtedy zwalnia. W tym, tak krótkim mogłoby się wydawać czasie, dzieje się coś, czego inaczej nie dałoby się uchwycić. Przez otwór obiektywu dociera do nas światło. Ma wystarczająco dużo czasu, by oświetlić każdy nasz zakamarek, a i my mamy czas, by się z nim oswoić. Powstaje obraz, na którym my – jacyś inni... niewidzialni-widzialni... przez światło.”
„ ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, a ty pozwalasz mu przepływać przez palce i nie chcesz schwytać czasu” – tylko tak potrafię zatrzymać czas. Uratować bohaterów moich zdjęć przed śmiercią wynikającą z przemijania. Ulotność chwili warunkuje jej niepowtarzalność, unikalny charakter i piękno. Jak mówi Szymborska – „Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. Swoją fotografią mam szansę uratować te chwile, zatrzymać na kliszy, w wyrazie oczu, w miękkim geście ręki, w czułości zespolonych w miłosnej ekstazie ciał.
W swojej twórczości świadomie i wyraźnie nawiązuję do natury, by uświadomić odbiorcy jak silnie jesteśmy z nią związani i jak bardzo zależymy od niej. W sensie metaforycznym i dosłownym. W moim odczuciu istnieje pewien rodzaj symbiozy między człowiekiem a naturą, człowiek mimo postępu technicznego i zaawansowanej cywilizacji, nadal nie jest oderwany od natury. Ona wciąż jest jego częścią, dopełnieniem i balastem jednocześnie. Tak jak ciało jest balastem dla duszy.
Dostrzegam piękno w niedoskonałości, ułomności Ciało przedstawione w taki sposób zawsze jest doskonałe, choć nie idealne. Rozumiem, że natura narzuca nam rytm czasu, pór roku i przemijania właśnie. Przemijania pojmowanego, jako następstwo pór roku, cyklu życia i śmierci, czasu narodzin, dojrzewania, czasu miłości, itd. Z pełną świadomością rezygnuję z koloru, by nie zaburzać przekazu. Czerń i biel w połączeniu ze światłocieniem, w moim odczuciu najdobitniej budują atmosferę cichej nostalgii, przepojonej spokojem i pogodzeniem z nieuniknioną tajemnicą odchodzenia.
